Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Μπαλαμώτης
Σκηνικό – Κοστούμι: «The Prodigy Theatre Co»
Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Αναγνώστου
Ερμηνεία: Αντώνης Κυριακάκης (Α΄Βραβείο Ερμηνείας Φεστιβάλ Θεατρικών Μονολόγων 2018, του «Εύπολις – αρτ»)
Ο Γιωργής, νεαρός ναύτης, στη Σκιάθο, τρέφει αισθήματα αγάπης για την παιδική του φίλη, Αρχόντω. Όταν αντιλαμβάνεται πως η μάνα της την παντρεύει με κάποιον πλούσιο μεσήλικα από χωριό τού Πηλίου, αποφασίζει να τους σταματήσει με κάθε θυσία. Ακόμα κι αν χρειαστεί να αναποδογυρίσει τη βάρκα, ώστε να πνιγούν στη θάλασσα γαμπρός και πεθερά, καθώς νεόνυμφοι και συγγενείς θα περνάνε απέναντι, με το μικρό ιστιοφόρο, όπου αυτός είναι βοηθός τού καπετάνιου. Στο «Έρως – Ήρως» δοκιμάζεται η αυτοκυριαρχία ενός ξετρελαμένου από έρωτα, για να μη χάσει την αγαπημένη του. Μέσα του γίνεται μια πάλη με τις σκέψεις που περνάνε από το θολωμένο μυαλό του, ώσπου τις ξεπερνά, όταν βλέπει όραμα τη μάνα του, η οποία τον αποτρέπει να κάνει το κακό. Σκηνικό τής δράσης είναι η θάλασσα, το υγρό στοιχείο, που συμβολίζει τον χαμό, καθώς είναι αυτή που παίρνει στην αγκαλιά της, για πάντα, αγαπημένα μας πρόσωπα. Ο Γιωργής, πλέοντας στα κύματα, με τη φαντασία του, υπερνικά (σκοτώνει) τον κακό εαυτό του και γίνεται ένας Ήρωας του Έρωτα, αφήνοντας την αγαπημένη του στα χέρια ενός άλλου, αντί ο ίδιος να γίνει δολοφόνος αθώων ψυχών. Έργο γεμάτο αξίες και συμβολισμούς, όπως: θυσία στον βωμό του αγνού Έρωτα και πάλη «καλού – κακού». Ο μεγάλος μας διηγηματογράφος, αν και γνώριζε καλά το «Έρως ανίκατε μάχαν» του τραγικού μας Σοφοκλή («Αντιγόνη») δεν διστάζει ο ήρωάς του να «ηττηθεί» μαχόμενος τον ευατόν του.
Η ομάδα «The Prodigy Theatre Company» διασκευάζει το διήγημα του Σκιαθίτη συγγραφέα σε θεατρικόν μονόλογο, διατηρώντας το γλωσσικό του ιδίωμα και, με καταιγιστικόν ρυθμό και χιούμορ, φέρνει το κείμενο του 1897 στο «σήμερα». Έτσι, το εξαίσιο αυτό γραπτό ξαναβγαίνει στην επιφάνεια και το κοινό «μεταλαμβάνει» την απαράμιλλης ομορφιάς γραφή τού «Αγίου των Γραμμάτων μας». Ιδού: […] «Γαλήνιος η θάλασσα εκοιμάτο, και μόνον εις την ακροπελαγιάν, ως ρογχάλισμά της, ερρόχθει, εφλοίσβιζε μελαγχολικώς, φωσφορίζον το κύμα. Και η βάρκα ελικνίζετο ελαφρά, ως διά της απαλωτέρας μητρικής θωπείας. Και ο φωσφορισμός του κύματος απήντα εις τον σπινθηρισμόν του όμματος του ναύτου[…] Η μάννα του ήτο πλέον γραία και δεν ηδύνατο να τον νανουρίση εις την κούνιαν του ούτε εις την αγκαλιάν της. Η άλλη μάννα του, η θάλασσα, ακόμη τον ελίκνιζε με τα κύματά της. Κι εκείνη είχε κούνιαν, κι εκείνη είχεν αγκάλην… και αγκάλας πολλάς. Διά την πρώτην μητέρα ήτο πλέον μεγάλος και ηλικιωμένος υιός. Διά την δευτέρα μεγάλην μητέρα, την προσφιλή και υγράν και άπιστον, ήτο ακόμη μικρόν, πολύ μικρόν τέκνον της.[…] Η αυγή έδειχνε τα ρόδινα δάκτυλά της ψηλά, από την κορυφήν του βουνού αντικρύ, και όλος ο αήρ εμοσχοβολούσεν από τα ρόδα των κήπων ολόγυρα, τα ρόδα τα οποία είχον πλασθή από τον Δημιουργόν χωρίς ακάνθας· και τώρα, διά να δρέψη, τις, έν από αυτά, ανάγκη να ματώση τα δάκτυλα… και πάλιν, όταν το ρόδον είναι υψηλά πολύ, δεν το φθάνει, όσον και αν τανυσθή τις». […]
Ένα θαύμα (prodigy) συντελείται αυτόν τον καιρό στο υπόγειο του «Εύπολις – αρτ» και συγχωρέστε με, μα αυτό δεν είναι υπερβολή, ιδίως όταν δύο νέα παιδιά, καταφέρνουν να μας κοινωνήσουν την «αμβροσία» που παράγουν οι μελίρρυτες περιγραφές τού «Κυρ-Αλέκου». Ο Αλέξανδρος Μπαλαμώτης είχε μεγάλα κέφια όταν εμπνεύστηκε τον τρόπο με τον οποίον θα αναπαραστήσει ένα διήγημα, μια περιγραφή, δηλαδή, όσο ωραία κι αν είναι αυτή. Κατάφερε να είμαστε παρόντες στο δράμα που βιώνει ο ήρωας του έργου και να αγωνιζόμαστε μαζί του, συμπάσχοντες στο δράμα του. Ο Αντώνης Κυριακάκης δίνει πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας και δικαίως απέσπασε το Α΄Βραβείο στο Φεστιβάλ Θεατρικών Μονολόγων τον περασμένο Οκτώβριο. Πλέοντας -κυριολεκτικά- στα αφρισμένα κύματα, εκεί μπροστά στα μάτια των θεατών, υπό τους ωραίους φωτισμούς τού Κωνσταντίνου Αναγνώστου, μετενσαρκώθηκε, εξαϋλώθηκε, παρασέρνοντας όλους τούς θεατές στην αγωνιώδη νύχτα του, στο παρατεταμένο του μαρτύριο… στη μάχη ενός ερωτευμένου και στη «θυσία» του, γι’ αυτό και τα ζωηρά χειροκροτήματα στο τέλος, αλλά και τα πολλά «εύγε». ΜΟΝΟ ΕΥΓΕ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΟΥΝ. Συγχαίρω, επίσης, τον κύριο Νίκο Γιάννακα* αλλά και την ερίτιμο σύζυγό του, ιδιοκτήτες του «Εύπολις – Αρτ», για την ποιότητα των παραστάσεων που παρουσιάζουν, αλλά και τα όσα σχεδιάζουν και πραγματοποιούν (φεστιβάλ και άλλα) κάθε χρόνο, στον φιλόξενο χώρο τους. ( Διάρκεια: 55΄)
Δευτέρα και Τρίτη, 21:00, μέχρι 26 Φεβρουαρίου 2019
Φεβρουάριος 2019
Χώρος Τέχνης και Πολιτισμού «ΕύΠολις-art»
Έγγελη 10, Νέος Κόσμος, Αθήνα
Τηλ.: 2155451110, 6980529535
Νίκος Μπατσικανής
