Μετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη
Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου
Σκηνικά: Μυρτώ Σταμπούλου
Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα
Πρωτότυπη μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου
Χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Σχεδιασμός Φωτισμού: Κωστής Μουσικός
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αλεξάνδρα Μαρτίνη
Ερμηνείες, με αλφαβητική σειρά: Αλέξανδρος Βάρθης, Ισιδώρα Δωροπούλου, Τάσος Λέκκας, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρης Πετρόπουλος
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γραφιστική επεξεργασία: “Indigo Creative”
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | “Art Ensemble”
Διεύθυνση παραγωγής: Φάνης Μιλλεούνης
Δραματικό – κοινωνικό έργο, του Ρουμάνου (εγκατεστημένου στο Παρίσι και πολιτογραφημένου Γάλλου) Ματέι Βίζνιεκ, για τις συνέπειες του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Ένα ζευγάρι εκτοπισμένων, ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα, επιστρέφουν στο βομβαρδισμένο χωριό τους, μετά τη λήξη του εμφυλίου, αναζητώντας τον χαμένο γιο τους (Βίμπκο), ο οποίος είχε παραμείνει και πολεμούσε. Το πρώην καθεστώς έχει καταρρεύσει κι επικρατεί καπιταλιστικό σύστημα με νέους όρους. Όλα, πλέον, είναι θέμα χρήματος, ακόμα και τα οστά των νεκρών. Οι ντόπιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τους χαροκαμένους γονείς. Από την άλλη, η κόρη τους, Ίντα, έχει καταφύγει στην Ιταλία και ασκεί το επάγγελμα της πόρνης, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται. Η λέξη «πρόοδος» ηχεί φάλτσα στο στόμα της μητέρας, όσο κι αν αυτή προσπαθεί να δώσει μιαν εξήγηση σε όσα συμβαίνουν και κουράγιο στους γύρω της.
Στο έργο του Ματέι Βίζνιεκ κυρίαρχα είναι ο πόλεμος και όσα αυτός αφήνει πίσω του. Δεν πρόκειται μόνο για νεκρούς και καταστροφές, αλλά και για τις ανοιχτές, για πάντα, πληγές και συναισθήματα πίκρας και μεγάλου πόνου στους επιζώντες. Ένας πόλεμος δεν λύνει προβλήματα, μα δημιουργεί καινούρια. Η φρίκη του πολέμου δεν έχει σύνορα και μας υπενθυμίζει, συνεχώς, πως όλοι είμαστε αδέλφια. Το έργο του Ματέι Βίζνιεκ «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε φάλτσα» (2003), που απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου της Αβινιόν, παραμένει επίκαιρο, καθώς και στις μέρες μαίνονται πόλεμοι σε: Ουκρανία, Παλαιστίνη και άλλες χώρες. Πρόκειται για κείμενο που συνυπάρχουν ο σκληρός ρεαλισμός και η ωμή βία αλλά διάχυτο με ποιητικότητα.
Η παράσταση της Ομάδας “The Young Quill” ευτύχισε να σκηνοθετηθεί με μεγάλη δεξιοτεχνία από την Αικατερίνη Παπαγεωργίου, που είχε την έμπνευση, όχι μόνο να αποδώσει με λίγους ηθοποιούς τους πολλούς ρόλους του πολύ-επίπεδου έργου, στην ωραία μετάφραση της Έρσης Βασιλικιώτη και με βοηθό σκηνοθέτη την Αλεξάνδρα Μαρτίνη, αλλά να μας χαρίσει και σκηνές υψηλής αισθητικής, με καθηλωτικές ερμηνείες που ποικίλλουν από «γήινες» μέχρι γκροτέσκο. Το λιτό – λειτουργικό σκηνικό ανήκει στη Μυρτώ Σταμπούλου και τα υπέροχα κοστούμια στην Ειρήνη Γεωργακίλα. Εδώ, ένα πουκάμισο αδειανό, δεν είναι κάτι χωρίς περιεχόμενο, μα σημαίνει πολλά και αποτελεί την προέκταση ενός αγαπημένου προσώπου που χάθηκε. Το ίδιο κι ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι, που γλιστρά, πέφτει και σπάει. Μαγική πρωτότυπη μουσική από τη Μαρίνα Χρονοπούλου, εμπνευσμένες οι χορογραφίες της Χρυσηίδας Λιατζιβίρη και υποβλητικοί φωτισμοί από τον Κωστή Μουσικό.
Αξιοζήλευτες ερμηνείες από ηθοποιούς, μεταμφιεσμένους θαυμάσια στους εντελώς διαφορετικούς ρόλους τους. Η Μάνια Παπαδημητρίου και ο Δημήτρης Πετρόπουλος, ηθοποιοί με σπάνιο υποκριτικό ταλέντο, επισφράγισαν του λόγου το αληθές, πλαισιωμένοι από τους ισάξιους νεότερους συναδέλφους τους: Αλέξανδρο Βάρθη, Ισιδώρα Δωροπούλου και Τάσο Λέκκα, όλοι σε ρεσιτάλ υποκριτικής. Οι θεατές, στην κατάμεστη αίθουσα, παρακολούθησαν χωρίς ανάσα τη θαυμάσια παράσταση και αντάμειψαν όλους τους συντελεστές, στο τέλος, με παρατεταμένα χειροκροτήματα. Θερμά συγχαρητήρια. Διάρκεια: 105 λεπτά
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:00
Θέατρο «Μπέλλος», Κέκροπος 1, Πλάκα
2103229889, 6948230899, 6979111413
Εισιτήρια: https://www.more.com/theater/i-leksi-proodos-sto-stoma-tis-miteras-mou-ixo/
Νίκος Μπατσικανής, ποιητής, συγγραφέας, κριτικός Θεάτρου,
μέλος τής Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών
