Κωνσταντίνος Γ. Μπακογιάννης: Η εκλογή και οι πολιτικά καίριες αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας

267

 

Κωνσταντίνος Γ. Μπακογιάννης: Η εκλογή και οι πολιτικά καίριες αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Σε αναζήτηση μιας νέας συνισταμένης, πρόλογος: Αντώνης Μακρυδημήτρης, εκδόσεις Σάκκουλα, Διοίκηση και Κοινωνία τ. 13, Αθήνα – Θεσσαλονίκη 2018, Ανατύπωση 2019.

Με ευρεία θεωρητική παιδεία και εμπειρική εποπτεία στο Δημόσιο Δίκαιο, ο συγγραφέας επιχειρεί μιαν ανάλυση της συνταγματικής πραγματικότητας της μεταπολιτευτικής Ελλάδος πολύ ευρύτερη εκείνης του τίτλου της εξαιρετικά επιμελημένης έκδοσης. Η τεχνική ανάλυση των νομικών δεδομένων εξέλιξης του προεδρικού θεσμού στη χώρα μεταφέρεται από τον Κ.Γ. Μπακογιάννη στην ιστορική και δικαιοπολιτική διάσταση ενός ευρύτερου πλέγματος ζητημάτων που συνδέονται άμεσα ή απλώς επηρεάζονται από τη θέση του ανώτατου άρχοντα στη δομή του πολιτεύματος. Υπό αυτή την έννοια, το βιβλίο, αν και διατηρεί ανόθευτες τις υψηλές αξιώσεις προβληματισμού της κύριας ομάδας στόχευσής του, δηλαδή του νομικού κόσμου (δικαστικού, δικηγορικού και εκπαιδευτικού), αναπτύσσει αναστοχαστική σαγήνη σε οποιονδήποτε σκεπτόμενο αναγνώστη. Στην κατεύθυνση αυτή καθοριστικό ρόλο έχει η δομική καθαρότητα του συστηματικού μίτου της αφήγησης, η μαιευτική αλληλουχία των πραγματευόμενων ζητημάτων και μια ποιότητα γραφής που η επιφανειακή της απλότητα εξαπατά για το αποστακτικό βάθος της διανοητικής και ρηματικής επεξεργασίας.
Με αφετηρία το γράμμα των κρίσιμων διαδοχικών ρυθμίσεων -και των ποικίλων θεωρητικών προσεγγίσεών τους- και μια προφανή αγωνία για τη διηνεκή εργαλειακή κατάχρησή τους, κριτική έμφαση αποδίδεται στο πραγματολογικό αποτύπωμά τους κατά την ιστορική διαδρομή και στη συλλογική βίωση των αποτελεσμάτων τους, χωρίς ο συγγραφέας να αρκείται στην ασφάλεια μιας απλής χρονογραφικής ή αναλυτικής καταγραφής, τις οποίες μολαταύτα ουδέποτε παραβλέπει. Αντιθέτως, αναζητεί μιαν όντως «νέα συνισταμένη» ως βάση ευσταθούς πολιτικής πραγματικότητας, με διαλεκτικές συναινέσεις των πολιτικών δυνάμεων, βασισμένες σε εύλογες και συνεπείς μέριμνες ισορροπιών, που γι αυτό θα επιτρέπουν γνήσια συνθετικές αφετηρίες σύγκλισης. Η ευθυκρισία αναδεικνύεται έτσι σε προσωπική -και ελκυστική για τον αναγνώστη- άσκηση για τον συγγραφέα, ώστε οι προτεινόμενες από τον ίδιο λύσεις και διέξοδοι να μην είναι ευχερώς διαβλητές από τον ορθό λόγο ενός μέσου, συγκροτημένου και καλοπροαίρετου αποδέκτη. Το βιβλίο διατυπώνει νέες σκέψεις για τον ορισμό ηγεσίας της Δικαιοσύνης, καθώς και αναλυτικά επεξεργασμένη πρόταση ελέγχου της συνταγματικότητας, που συμφιλιώνει τη μακρά παράδοση διάχυτου ελέγχου με νέα διαδικασία, ενισχυτική του κράτους δικαίου.
Η ευρηματική πρόταση, άλλωστε, για τη διαδικασία ανάδειξης Προέδρου συνοψίζει με ακρίβεια την ορθοτομική προσήλωσή του. Βασισμένη σε πολιτικό, δεοντολογικό και δικαιοκρατικό ρεαλισμό, παραμένει εύλογη και εφικτή, σε ίσες και πειστικές αποστάσεις από την αλλοιωτική του πολιτεύματος άμεση εκλογή, την άδηλου χρόνου και αριθμού ακολουθία ψηφοφοριών και την -δυνάμει μονομερή- εκλογή από την απλή πλειοψηφία των βουλευτών. Η συνέχεια επί του βιβλίου!