Ένα θαυμάσιο ρεσιτάλ πιάνου της Χαράς Ιακωβίδου, με έργα Ντεμπυσσύ, Ραβέλ και Ντυτιγέ, απολαύσαμε την Δευτέρα 5 Μαρτίου στην αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Γόνος ιστορικής καλλιτεχνικής οικογένειας, η πιανίστα σμίλευσε το ελληνικό της ταμπεραμέντο με μακρόχρονη μαθητεία πλάι στον σπουδαίο πιανίστα Άλφρεντ Μπρέντελ.
Η βραδιά άνοιξε το περίφημο “Au clair de la lune” του Κλωντ Ντεμπυσσύ (1862 – 1918) και ακολούθησε το πρώτο βιβλίο των “Εικόνων” (1905), με καθένα από τα τρία μέρη παιγμένο εναλλάξ με τους αριθμούς 1, 5 και 4 από τη συλλογή “Au gré des ondes” (1946, “Πάνω στο κύμα” κατά το πρόγραμμα – “Όπου μας βγάλει το κύμα”, θα μπορούσε να είναι μια άλλη απόδοση) του Ανρί Ντυτιγέ (1916 – 2013). Στο δεύτερο μέρος ακούσαμε τα “Ευγενικά και συναισθηματικά βαλς” του Μωρίς Ραβέλ (1875-1937), το “Κοτσύφι” του Ντυτιγέ, τα “Θλιμένα πουλιά” του Ραβέλ και τέλος τα “Τρία πρελούδια” του Ντυτιγέ.
Το σπάσιμο της ενότητας των συλλογών στο Α΄ μέρος ήταν μια καλοδεχούμενη επιλογή που βοηθούσε την εξατομικευμένη πρόσληψη κάθε κομματιού από τον ακροατή· αλλά πάνω από όλα ήταν η ερμηνεία της Ιακωβίδου σε κάθε τι που έπαιζε πραγματικά “χωνεμένη”, ένδειξη μακριάς και στοχαστικής σχέσης με τα έργα. Έχοντας μια στέρεη τεχνική που πήγαινε πέρα από την απλή δακτυλική δεξιοτεχνία, ανέλυσε και ξανάδεσε τα διαφορετικά επίπεδα της μουσικής του Ντεμπυσσύ με ποιητικότητα και διαύγεια, με μια αίσθηση intimité την οποία πετύχαινε εξαντλώντας τις εκφραστικές δυνατότητες του πιάνου εντός ενός ηθελημένα συγκρατημένου δυναμικού εύρους. Η ερμηνεία της είχε όνειρο και μαγεία.
Τα βαλς του Ραβέλ είχαν μια πραγματικά συμφωνική διάσταση όντας ταυτόχρονα υποδειγματικά ως προς τη ρυθμική αγωγή. Τα κομμάτια του Ντυτιγέ ήταν πιο ανάλαφρα και παιχνιδιάρικα, ακόμα και λίγο μηχανιστικά όταν έπρεπε, όπως στην “Αέναη κίνηση” (αρ. 4 της συλλογής Au gré des ondes) Χάρη στην Ιακωβίδου, ο Ντυτιγέ ακούστηκε ως η λογική συνέχεια και όχι ως ο απλός επίγονος των δύο πιο διάσημων συνθετών. Έτσι η καλλιτέχνις εγγράφεται επάξια σε μια παράδοση μεγάλων ερμηνευτών και ταυτόχρονα συνδέεται στη μνήμη με την ανάδειξη ενός γοητευτικού συνθέτη.