Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Μολύβου 2018 – 4ο και με προγραμματική μεταρρύθμιση(1/2)

122

Το μεταρρυθμιστικό βήμα είχε ήδη επιχειρηθεί πέρυσι στο «Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Μολύβου», όταν για την 3η του έκδοση τα μουσικά έργα είχαν επιλεγεί υπό τον συλλογικό τίτλο «Κάθαρσις». Η εφετινή προγραμματική «Γένεσις» υπήρξε ωστόσο ενισχυμένη μέσα από την αυτοτελή παρουσία του λόγου σε εκδηλώσεις. Το λιθόκτιστο Συνεδριακό Κέντρο του Μολύβου φιλοξένησε στις 16 Αυγούστου, ώρες πριν από την επίσημη έναρξη του Φεστιβάλ, ημερίδα με θέμα «Γένεσις: Από τη θεολογία στην αισθητική δημιουργική πράξη», ως επίσημη θεσμοθέτηση ημέρας λόγου σε αυτό το κατά βάσιν μουσικό γεγονός. Ερώτημα παραμένει αν η πρωτοβουλία αυτή, που διευρύνει την περιηγητική εμβέλεια του παραδοσιακού οικισμού, θα αφήσει αλώβητο τον κατοχυρωμένο στον τίτλο του «μουσικό» χαρακτήρα του Φεστιβάλ, αφού στη μέχρι σήμερα αδιαμφισβήτητη εγκυρότητα του τελευταίου πιστώνεται αποκλειστικά η τάχιστη διεθνής αναγνώριση του οραματικού Θεσμού.

Η δομή των συναυλιών πάντως, εφέτος ως σταδίων μιας πορείας από την Δημιουργία έως το Τέλος και την Υπέρβαση, δεν διασφάλιζε απαραιτήτως τη μουσική συνεκτικότητα των προγραμμάτων και την εμβέλεια του κεντρικού έργου της συναυλίας, που συνήθως αποτελεί δίοδο για ένα μικτό κοινό προς προσεκτικές ατραπούς και δοσολογίες πειραματισμού και ανανέωσης. Δεν διευκόλυνε πάνω απ’ όλα εκείνη τη στοιχειώδη συμβατότητα στη διαδοχή των ακροαμάτων της συναυλίας, ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η πρωτεύουσα αθροιστική αίσθηση της μουσικής απόλαυσης.

Ευτυχώς πάντως το Φεστιβάλ επιβεβαίωσε τη ριψοκίνδυνη ροπή του προς περιοχές του λόγιου ακροάματος χαμηλής επισκεψιμότητος, που ακόμη και όταν δεν αποκαλύπτουν αριστουργήματα, παρέχουν ευπρόσδεκτη ευκαιρία γνωριμίας έργων και συνθετών που τους αρμόζει η περιοδική αναβίωση. Χαρακτηριστική η περίπτωση ενός καλογραμμένου και βραβευμένου στην εποχή του (1861) Σεπτέτου (έργον 40) από τον λησμονημένο σήμερα Γάλλο συνθέτη Adolphe Blanc (1828-1885), μαθητή του Φρομεντάλ Αλεβύ. Γραμμένο στο βιεννέζικο πρότυπο και με την ίδια διανομή οργάνων όπως αυτό του Μπετόβεν, το Σεπτέτο έδωσε στους εκλεκτούς νέους ερμηνευτές χώρο δεξιοτεχνίας και φαντασίας (Νώε Ινουί-βιολί, Lech Antonio Uszynski-βιόλα, Benedikt Kloeckner-βιολοντσέλο, Luis Kabrera-κοντραμπάσο, Sebastian Manz-κλαρινέτο, Theo Plath-φαγκότο και Kristian Katzenberger-κόρνο). Στην ίδια εναρκτήρια συναυλία του Φεστιβάλ (16/08) είχε προηγηθεί το επίσης σχετικά δυσεύρετο κουϊντέτο με πιάνο «Η Δημιουργία του Κόσμου» του Darius Milhaud  σε μιαν αισθαντική ανάγνωση από τους Eldbjoerg Hemsing και Sarah Christian (βιολί), Adrien Boisseau (βιόλα), Gustav Rivinius (βιολοντσέλο) και Βασίλη Βαρβαρέσο (πιάνο), με την επηρεασμένη από την τζαζ (Γκέρσουιν!) κεντρική Romance να λειτουργεί διακριτικά όσο και πανίσχυρα υπό το σεληνόφως του Κάστρου. Ο δυναμικός Έλληνας πιανίστας συνδυάσθηκε πολυτελώς με τις ωσαύτως διεθνώς διακεκριμένες συναδέλφους του και ιδρύτριες του Φεστιβάλ, τις Ελληνογερμανίδες αδελφές Δανάη και Κυβέλη Doerken, καθώς και με τον -για δεύτερη φορά φιλοξενούμενο του Φεστιβάλ- δάσκαλό τους, τον από ετών διεθνώς καθιερωμένο ομότεχνό του  Lars Vogt, για μιαν αναπάντεχη μεταγραφή του συμφωνικού ποιήματος «Μακάβριος Χορός» του Camille SaintSaens για 2 πιάνα και 8 χέρια! Ο Γάλλος είχε την τιμητική του και στις 17/08 με το «Καρναβάλι των ζώων», που παρουσιάσθηκε και σε ειδική παράσταση για παιδιά,  με κείμενο του σκηνοθέτη Δήμου Αβδελιώδη, το οποίο όμως, παρά την άνευ όρων συνηγορία της αφηγήτριας  Μαρίας Σκουλά, παρέμεινε εν τέλει ασύμπτωτο με τη εσκεμμένη απλότητα της μουσικής.