Λίμνη των Κύκνων από τον Κ. Ρήγο

237

Η «Λίμνη των Κύκνων»

          Το ως άνω μπαλέτο, που στοιχεία του αντλεί από γερμανικά και ρωσικά πραμύθια, είναι ένα από τα τρία υπέροχα χοροδράματα  που ο μεγάλος συνθέτης Πιότρ Ιλιτς Τσαϊκόφσκυ έγραψε. Παρακολουθώντας την παράσταση από την Λυρική Σκηνή, διαπιστώσαμε οτι ο  χορογράφος  και Διευθυντής του μπαλέτου της ΕΛΣ Κωνσταντίνος Ρήγος,το αναβίωσε με μία νέα χορογραφική ματιά, με τον σκοπό να δώσει απαντήσεις για το πώς μπορούν να παρουσιαστούν σήμερα τα μεγάλα έργα του ρεπερτορίου του κλασικού χορού.Ο εν λόγω χορογράφος, επιχειρεί μία νέα «ανάγνωση» στην πρωτότυπη χορογραφία Πετιπά/Ιβάνοφ που κατά την γνώμη μας θα πρέπει να προκάλεσε αμφιλεγόμενες κριτικές.

          O Kωνσταντίνος Ρήγος, κατά την σύνθεση της χορογραφίας του, ανασύρει ορισμένους από τους φόβους και τις εικόνες της εποχής μας για να παρουσιάσει την δική του λίμνη. Ένα τοπίο σε μία εποχή μετά την καταστροφή. Ένα ερημωμένο βενζινάδικο για να θυμίζει έναν κόσμο που ξέμεινε από καύσιμα και μία λίμνη όπου  εναλλάσσεται το φυσικό με το υπερφυσικό.

          Όλα αυτά, σύμφωνα με το μεταμορφωτικό βλέμμα της πρωταγωνιστικής μορφής του Πρίγκηπα Ζήγκφρηντ, που ως ρομαντικός ήρωας, η όρασή του του καθορίζει την μορφή των γύρω του.

          Το βλέμμα του Ζήγκφρηντ είναι άλλωστε ο κύριος φορέας της αφηγήσεως. Δικές του φαντασιακές προβολές είναι ο λευκός και ο μαύρος κύκνος, τους οποίους καλείται να κυνηγήσει και να σκοτώσει, ενώ το ίδιο βέλος του τόξου του, θα βρεί τελικά και τον ίδιο.

          Χωρίς να μπορούμε να αρνηθούμε ότι η υπόθεση του μπαλέτου που παρουσίασε ο Ρήγος έχει ενδιαφέροντα στοιχεία, νομίζουμε ότι οιοσδήποτε νεωτερισμός και παραλλαγή της υποθέσεως ενός μουσικού έργου, θα ήταν εν μέρει επιτρεπτή εφ΄όσον η ουσία του θα παραμένει η ίδια. Διότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, η αρχική υπόθεση ταυτίζεται με την μουσική που ο Τσαϊκόφσκυ εμπνεύσθηκε και συνέθεσε ανάλογα με κάθε κομβικό σημείο του χοροδράματος και  αυτή ακριβώς η έμπνευση,έγινε σεβαστή από τον Ρήγο, ακόμη και όταν αντικατεστάθη από ευφάνταστες  και ανώδυνες παραλλαγές της υποθέσεως.

          Εντούτοις, η παράσταση  παρουσίασε ένα τέλειο τεχνικά σύνολο καλλιτεχνών, από τους πρώτους χορευτάς, μέχρι το corps de ballet.

          Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η «Λίμνη των κύκνων» αποτελεί μία πρόκληση στην καριέρα των χορευτών αφού οι δεξιοτεχνικές ικανότητες και ο λυρισμός που απαιτούνται για την ολοκληρωμένη ερμηνεία του έργου, υπερβαίνουν σχεδόν τα ανθρώπινα όρια ενώ πρόκειται για ένα μουσικό έργο μεγάλων ερμηνευτικών απαιτήσεων.

          Με τον μαέστρο Ηλία Βουδούρη στο πόντιουμ, που διήυθυνε με τους σωστούς ρυθμούς, και συγχρονισμένος απόλυτα με τους χορευτάς, διαθέτοντες αρίστη τεχνική και συγκινητική ερμηνεία, απολαύσαμε τους Βαγγέλη Μπίκο (Ζήγκφρηντ), Μαρία Κουσουνή(Οντέτ), Ελεάνα Ανδρεούδη(Οντίλ), Αιμιλία Γάσπαρη (Βασίλισσα), Στράτο Παπανούση (Δάσκαλο), και Γιώργο Βαρβαριώτη(Ρόθμπαρτ).

          Τα κοστούμια ήταν του Γιώργου Σεγρεδάκη και οι φωτισμοί του Χρήστου Τζιόγκα.

Σοφία  Θεοφάνους (Αναδημοσίευση από την ΕΣΤΙΑ της 8.01.2019)