της Μίρκας Ψαροπούλου, κριτικού χορού της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Ανάμεσα στο γελοίο και το σοβαρό, τις φωνές και το σκοτάδι, με μόνο φως τα περιστρεφόμενα λαμπιόνια, διάσπαρτα στη σκηνή, η οποία καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του ειδικά διαμορφωμένου πατώματος, ενώ στις δυο πλευρές του χώρου υψώνονταν οι κερκίδες των θεατών, κύλισε η παράσταση του γνωστού Γάλλου χορογράφου χορευτή Μπορίς Σαρμάτς (Boris Charmatz), της ομάδας «Terrain», με τίτλο «Infini».
Απέραντο, ατέλειωτο θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε, σε κάποια ελεύθερη μετάφραση, μια και το αλλοπρόσαλλο του θεάματος μάς το επιτρέπει. Κραυγάζοντας αρχικά ιστορικές ημερομηνίες και κατόπιν κάθε είδους χρονικά διαστήματα, η παράξενη ομάδα των έξη χορευτών εξαντλήθηκε σε φωνές και πηδήματα και, σιγά – σιγά, μετά από μιάμιση περίπου ώρα, τα χαμηλοφώτεινα λαμπιόνια έδωσαν τη θέση τους στο απόλυτο σκοτάδι.
Ασθενικό το χειροκρότημα του κοινού επιβεβαίωσε και τη δική μας αμφιταλαντευόμενη διάθεση,
[su_spacer size=”70″]
