«Chicago», της Maurine Dallas Watkins
Απόδοση – Σκηνοθεσία – Στήσιμο παράστασης: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα – Καλογήρου
Επιμέλεια Κίνησης: Νατάσσα Μπρουζιώτη
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Αγιαννίτης
Φωτογραφίες: Νικόλας Παπουτσάκης, Έλλη Πουπουλίδου
Eπικοινωνία, προβολή παράστασης: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου – “Art Ensemble”
Ερμηνείες, με σειρά εμφάνισης:
Βασίλης Σαμαριτάκης (Υπαστυνόμος Μέρντοκ), Γιώργος Κοσσυβάκης (Έημορ Χαρτ, σύζυγος της Ρόξυ Χαρτ), Μέμος Ρούσσος (δημοσιογράφος Τζέικ Κάλλαχαν), Στέφανη Ιωάννου (Ρόξυ Χαρτ), Κωνσταντίνος Πλιάτσιος (εισαγγελέας Χάρρισον), Γιώργος Κοντογιάννης (φωτορεπόρτερ Μπέιμπ), Ελένη Κερολάρη (Βέλμα, η πιο καλοντυμένη κρατούμενη), Γωγώ Βογάσαρη (δεσμοφύλακας κυρία Μόρτον), Μαριλένα Καβάζη (Λιζ, κρατούμενη), Νίκος Στεργιώτης (δικηγόρος Μπίλυ Φλιν), Λίλη Τέγου (Λιακάδα, δημοσιογράφος), Μάιρα Κατσαρού (νέα κρατούμενη)
Στις εκφωνήσεις φυλακών και δικαστηρίου ακούγονται οι φωνές του Φάνη Κοκοσαίου και του Αλέξιου Κοτσώρη.
Το θεατρικό έργο (1926) της Αμερικανίδας θεατρικής συγγραφέα και σεναριογράφου Μωρίν Ντάλλας Γουάτκινς (1896 – 1969), που αποτέλεσε τη βάση για το κινηματογραφικό μιούζικαλ «Chicago» (2002), το οποίο απέσπασε επτά (7) Όσκαρ, τρεις (3) Χρυσές Σφαίρες και δύο (2) ΒΑFΤΑ, ανεβαίνει στη σκηνή του ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ, το οποίο παρουσιάζει το πλήρες κείμενό του για πρώτη φορά στην Ελλάδα και ίσως διεθνώς.
Με εργαλείο το τολμηρό και αιχμηρό της χιούμορ και την αδυσώπητη πένα της, η Maurine Dallas Watkins «χτυπά» τους θεσμούς της (θεωρητικά) δομημένης κοινωνίας της διαβόητης πόλης της ποτοαπαγόρευσης, του Αλ Καπόνε, στην οποία, στην πραγματικότητα, βασιλεύει η διαφθορά και η διαπλοκή, την ώρα που εκατομμύρια απλοί άνθρωποι κυνηγούν ασταμάτητα και με κάθε τρόπο το «αμερικάνικο όνειρο».
Σικάγο των Η.Π.Α, δεκαετία του 1920. Ποτοαπαγόρευση και άτυπη «βασιλεία» του Al Capone. Μέσα σε αυτό το χάος, προκύπτει η εικοσάχρονη και κάτι Maurine Dallas Watkins, μία αξιοσημείωτη περίπτωση, η οποία δεν έχει προηγούμενο, διότι:
– όντας μοναχοπαίδι παπά και νοικοκυράς από τις Νότιες Πολιτείες, στα έντεκά της χρόνια έγραψε και παρουσίασε στην σκηνή με επιτυχία και θερμή υποδοχή του Τύπου το πρώτο της θεατρικό έργο με τίτλο «Χρυσές Καρδιές»,
– είναι λάτρις του αρχαιο-ελληνικού πολιτισμού και ήδη μέλος αμερικανικού σωματείου που σκοπός του, μεταξύ άλλων είναι η διάδοση της ελληνικής γραμματείας,
– έχει ήδη περάσει με άριστες επιδόσεις από πέντε εξέχοντα πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων το Butler, το Radcliffe και το Harvard πραγματοποιώντας, μεταξύ άλλων και σπουδές Ελληνικών.
Φθάνοντας στο Σικάγο, η Maurine λαχταρά να γραφτεί στο Yale Drama School (που τότε ξεκινάει την λειτουργία του) και να γίνει συγγραφέας. Τα δίδακτρα απλησίαστα και οι πόροι που της εξασφαλίζει το σπίτι πενιχροί. Όμως, η Maurine δεν είναι από τα παιδιά που το βάζουν κάτω. Προσλαμβάνεται, περίπου «με το έτσι θέλω», ως δικαστική ρεπόρτερ σε μία αρκετά σημαντική εφημερίδα, την Chicago Tribune, και ξενυχτάει σε δίκες, κυρίως δίκες για φόνους. Και μάλιστα φόνους, για τους οποίους κατηγορούνται γυναίκες! Με τον μισθό της από την εφημερίδα γράφεται, όπως ήθελε, στο Yale Drama School και με το υλικό από δύο από τις δίκες που παρακολουθεί… γράφει ένα θεατρικό έργο που είναι η διπλωματική της εργασία. Η οποία εννοείται πως βαθμολογείται με Άριστα. Ηρωίδες του έργου της δύο νέες γυναίκες κατηγορούμενες για φόνο, οι οποίες, στο έργο, παίρνουν τα ονόματα Ρόξυ και Βέλμα. Ήρωές του οι δικηγόροι που τις αθώωσαν (ενώ η Maurine είχε πεισθεί πως ήταν ένοχες), οι οποίοι, στο έργο, ενώνονται σε έναν: τον Μπίλυ Φλιν.
Το έργο ονομάστηκε στην αρχή «Παίξτε Μπάλα!» και, μετά, «CHICAGO». Και, αυτό το έργο, πλήρες με όλους τους χαρακτήρες του παρουσιάζεται φέτος στο ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ, ίσως για πρώτη φορά μετά την αρχική του παρουσίαση, το 1926-27, αφού όλες οι μετέπειτα παρουσιάσεις του περιείχαν διάφορες επεμβάσεις.
Στο CHICAGO της, ως ταύρος σε υαλοπωλείο, η Maurine ορμάει πάνω στους πάντες και τα πάντα με δηλητηριώδες χιούμορ και ανελέητη κριτική, αλλά με τρόπο ανάλαφρο και «γελαστό». Στην καταιγιστική πλοκή του έργου της μπαίνουν στο παιχνίδι και «παίζουν μπάλα» οι πάντες: οι κατηγορούμενοι, η αστυνομία, τα δικαστήρια, οι δικηγόροι, οι δικαστές, οι δεσμοφύλακες, οι φυλακές, οι δημοσιογράφοι, τα μέσα ενημέρωσης που μετατρέπουν με το αζημίωτο ένοχους σε λαϊκά ινδάλματα, οι οργανωμένοι φιλάνθρωποι, επίσης με το αζημίωτο. Όλους αυτούς η Maurine μάς τούς δείχνει για να τούς δούμε και, μετά, μπροστά στα μάτια μας, τούς… κάνει σκόνη!
Το Χόλυγουντ, με τα άριστα αντανακλαστικά του, μυρίζεται επιτυχία και κάνει αυτό το θεατρικό έργο ταινία, ήδη την δεκαετία του 30. Επιπλέον, το Χόλυγουντ προσλαμβάνει την μικρή Maurine για να τού γράφει σενάρια. Γράφει αρκετά και με επιτυχία, ακόμη και οικονομική, σε σημείο ώστε, κάποια στιγμή, να βρεθεί εκατομμυριούχος. Μετά, γύρω στα σαράντα της, πεθαίνει ο πατέρας της. Τότε, η Μaurine γυρίζει μια για πάντα την πλάτη στο Χόλυγουντ, παίρνει την μητέρα της και αρχίζει να γυρίζει τον κόσμο. Παράλληλα, μοιράζει το σημαντικότερο μέρος της περιουσίας της στην χρηματοδότηση είκοσι πανεπιστημίων, μεταξύ των οποίων και το Princeton, ώστε να δημιουργήσουν ή να ενισχύσουν τμήματα… Ελληνικών.
Μετά τον θάνατό της, με βάση αυτό το θεατρικό έργο, γυρίζεται το μιούζικαλ CHICAGO των επτά Όσκαρ, των τριών Χρυσών Σφαιρών και των δύο BAFTA. Δεν είναι γνωστό αν η -πάντα συνειδητή Χριστιανή- Maurine θα χαιρόταν με αυτή την επιτυχία, αφού η ίδια πάντα έλεγε πως αυτό το έργο δεν το εκτιμά, γιατί λειτούργησε ως έπαινος για δύο δολοφόνους.
Σε μια τόσο αντισυμβατική γυναίκα και ένα τόσο αντισυμβατικό έργο αρμόζει μόνο μια αντισυμβατική παράσταση. (Από το Δελτίο Τύπου της Παράστασης).
Η ιδιοκτήτρια και «ψυχή» του θεάτρου «Αγγέλων Βήμα», μεταφράστρια Μαργαρίτα Δαλαμάγκα – Καλογήρου, μελέτησε το έργο σε βάθος και το σκηνοθέτησε με ξεχωριστή μαεστρία, ως κοινωνική σάτιρα. Στο πολύ ωραίο αποτέλεσμα συνέβαλαν και οι άλλοι συντελεστές της παράστασης. Την κίνηση των ηθοποιών επιμελήθηκε η χορογράφος Νατάσσα Μπρουζιώτη και τους υποβλητικούς φωτισμούς σχεδίασε ο μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος μηχανικός Γιώργος Αγιαννίτης.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών υπήρξαν απολαυστικές και αποτέλεσμα εξαντλητικής ομαδικής εργασίας, φαντάζομαι. Η Στέφανη Ιωάννου (ιδιαίτερη Ρόξυ Χαρτ), ο Νίκος Στεργιώτης (πανούργος δικηγόρος Μπίλυ Φλιν), η Ελένη Κερολάρη (ιδανική Βέλμα, αντίπαλο δέος της Ρόξυ μέσα στη φυλακή), ο Γιώργος Κοσσυβάκης (γραφικός σύζυγος της Ρόξυ) και η Γωγώ Βογάσαρη (δεσμοφύλακας κυρία Μόρτον) στους κεντρικούς ρόλους, πλαισιωμένοι και από άλλους ταλαντούχους ηθοποιούς: Βασίλης Σαμαριτάκης (Υπαστυνόμος Μέρντοκ), Μέμος Ρούσσος (δημοσιογράφος Τζέικ Κάλλαχαν), Κωνσταντίνος Πλιάτσιος (εισαγγελέας Χάρρισον), Γιώργος Κοντογιάννης (φωτορεπόρτερ Μπέιμπ), Μαριλένα Καβάζη (Λιζ, κρατούμενη), Λίλη Τέγου (Λιακάδα, δημοσιογράφος) και Μάιρα Κατσαρού (νέα κρατούμενη), νέους, κατά κύριο λόγο, εντυπωσίασαν και κέρδισαν το κοινό, με μια πολύ ωραία παράσταση. Το κοινό, στην κατάμεστη αίθουσα του Θεάτρου «Αγγέλων Βήμα», καταχειροκρότησε όλους τους συντελεστές, στο τέλος. Συγχαρητήρια!
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 20.00
Θέατρο «Αγγέλων Βήμα»
Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια, 10432 Αθήνα
Τηλέφωνο: 210 5242 211, 69 47 68 60 19
https://www.aggelonvima.com/theatre
E-mail: info@aggelonvima.gr
Εισιτήρια: https://www.more.com/theater/chicago
Νίκος Μπατσικανής, συγγραφέας, ποιητής, κριτικός,
μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών
