«Έγκλημα στο Κατσικονήσι», του Ugo Betti
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κυριακού
Σκηνικά: Ιωάννα Κατσιαβού
Φωτισμοί: Γιώργος Δανεσής
Επικοινωνία: Νταίζη Λεμπέση
Ερμηνείες: Μαίρη Βιδάλη, Μιχάλης Αλικάκος, Ρούλα Αντωνοπούλου, Βάνα Βάσιου, Σάββας Σουρμελίδης (φωνή). Τραγούδια της Καλαβρίας αποδίδει η Ρούλα Αντωνοπούλου
Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία κείμενα της ιταλικής δραματουργίας. Μια ιστορία αγάπης και εκδίκησης, με αναπάντεχο τέλος. Η υπόθεση διαδραματίζεται στην Ιταλία, λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένας αρρενωπός και καταζητούμενος άντρας, ο Άντζελο, φτάνει σε μιαν απομακρυσμένη αγροικία, στο Κατσικονήσι, τόπο «ρημαγμένο» από τα πολλά κατσίκια που κατατρώγουν τα πάντα, εδώ και χρόνια. Εκεί ζητάει φιλοξενία από τις οικοδέσποινες: Άγκαθα (χήρα), Πία (αδελφή) και Σύλβια (κόρη) του άνδρα που ήταν συγκρατούμενός του στον πόλεμο. Εκείνες αποφασίζουν να τον κρατήσουν στο κτήμα, προκειμένου να τις βοηθάει στις σκληρές εργασίες της υπαίθρου. Ο φυγάδας, εκτός από την εντυπωσιακή του εμφάνιση, έχει και το χάρισμα να γοητεύει με τον τρόπο που περιγράφει τα βιώματά του, βγάζοντας τις τρεις γυναίκες από τη ρουτίνα της καθημερινότητας αλλά και της μοναξιάς. Με την πάροδο του χρόνου, πολλά μυστήρια συμβαίνουν στο σπίτι και μεταξύ των τριών γυναικών αναπτύσσεται μια περίεργη αντιπαλότητα, που σιγά σιγά κορυφώνεται.
Η Μαίρη Βιδάλη επιλέγει και παρουσιάζει έργα ποιοτικά, σπουδαία και δυνατά. Το συγκεκριμένο ψυχολογικό δράμα, του Ούγκο Μπέττι, χαρακτηρίζεται από ένταση, πάθος και ποιητικό ρεαλισμό, όπου κυριαρχεί: η γοητευτική μορφή του άντρα, από τη μια και οι ερωτικοί πόθοι των στερημένων γυναικών, από την άλλη. Τέσσερις άνθρωποι, μέσα σε τέσσερις τοίχους, σ’ έναν ερημότοπο, θα βιώσουν μια σκληρή ιστορία.
Η παράσταση ευτύχησε, από τη «δουλειά» όλων των συντελεστών. Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας και μεταφραστής Κωνσταντίνος Κυριακού έκανε την πολύ ωραία μετάφραση και σκηνοθέτησε με δεξιοτεχνία το δυνατό κείμενο, αναδεικνύοντας το σκληρό και πρωτότυπο θέμα. Η ενδυματολόγος και σκηνογράφος Ιωάννα Κατσιαβού έστησε το όμορφο και λειτουργικό σκηνικό, ενώ ο Γιώργος Δανεσής σχεδίασε τους υποβλητικούς φωτισμούς.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών υπήρξαν υποδειγματικές. Η Μαίρη Βιδάλη, εξαιρετική, στον δραματικό ρόλο της χήρας Άγκαθα, η οποία έχει και την ευθύνη της αγροικίας αλλά και των άλλων γυναικών. Ο Μιχάλης Αλικάκος εντυπωσιακός επισκέπτης Άντζελο. Η Ρούλα Αντωνοπούλου ιδανική αδελφή / κουνιάδα / θεία Πία, ερμηνεύοντας και χαρακτηριστικά τραγούδια της Καλαβρίας. Η Βάνα Βάσιου καταπληκτική κόρη / ανιψιά Σύλβια. Δικαίως οι θεατές καταχειροκρότησαν όλους τους συντελεστές, στο τέλος, επευφημώντας τους με ζωηρά επιφωνήματα. Θερμά συγχαρητήρια. Διάρκεια παράστασης 90 λεπτά με διάλειμμα
Σάββατο: 21.00 και Κυριακή: 19.00
Θέατρο «ΔΙΑΧΡΟΝΟ»
Πυθέου 50 – 52, Νέος Κόσμος, δεξιά της Λ. Βουλιαγμένης
Στάση Μετρό «Άγιος Ιωάννης», έξοδος Κασομούλη
Απαραίτητη η κράτηση στο 2107233229
Τιμές εισιτηρίων: 15 €, 12 € για φοιτητές και άνω των 65, 5 € για ΑμεΑ και ηθοποιούς
Ελεύθερη είσοδος σε συνταξιούχους ηθοποιούς
Το καλαίσθητο πρόγραμμα της παράστασης, που περιέχει και όλο το θεατρικό κείμενο, είναι των εκδόσεων «Δρόμων».
Νίκος Μπατσικανής, κριτικός Θεάτρου,
μέλος τής Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών
Ούγκο Μπέττι (Ugo Betti, 1892 – 1953): Ιταλός θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και διηγηματογράφος, με διεθνή ακτινοβολία, ο σημαντικότερος μετά τον Λουίτζι Πιραντέλλο (Luigi Pirandello, 1867 – 1936) Ιταλός δραματουργός, του πρώτου μισού του 20ού αιώνα.
Γεννήθηκε στο Καμερίνο, πόλη της Κεντρικής Ιταλίας, την εποχή που ο πατέρας του, ο Τούλιο Μπέττι, ήταν αγροτικός γιατρός στην περιοχή. Το 1901, ο πατέρας του διορίστηκε στο νοσοκομείο της Πάρμας, όπου και μετακόμισαν οικογενειακώς. Φοιτούσε στη Νομική σχολή της Πάρμας όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και κατατάχθηκε εθελοντής. Πιάστηκε αιχμάλωτος και φυλακίστηκε στο Ράστατ της Γερμανίας. Μετά το πέρας του πολέμου τέλειωσε τις σπουδές του και μπήκε στον δικαστικό κλάδο. Είχε πάθος με το ποδόσφαιρο κι έγινε ποδοσφαιριστής και παράγοντας στην ομάδα της Πάρμας.
Δημοσίευσε την πρώτη συλλογή ποιημάτων του το 1922, με τίτλο «Ο σκεπτικός βασιλιάς (Il re pensieroso)». Τα ποιήματα είχαν γραφτεί το 1917 – 18, όσο ήταν αιχμάλωτος πολέμου. “La Padrona”, το πρώτο του θεατρικό έργο, ανέβηκε το 1927.
Το 1931, μετά τον γάμο του με την Αντρεΐνα Φροζίνι, μετακόμισε από την Πάρμα στη Ρώμη, όπου εργάστηκε ως εφέτης. Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εργάστηκε ως αρχειοθέτης στη βιβλιοθήκη του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Το 1945, μαζί με άλλους θεατρικούς συγγραφείς, ίδρυσε το Εθνικό Συνδικάτο Θεατρικών συγγραφέων (SNAD).
Τα έργα του σχηματοποιούν την πραγματικότητα, στηρίζονται στον συμβολισμό στοχεύοντας στο ποιητικό θέατρο. Η προσοχή του εστιάζεται πάντα στην εσωτερική διάσταση του ανθρώπου. Σκοπός του είναι η παρουσίαση μιας κατάστασης που θα οδηγήσει στην εξομολόγηση και θα κάνει τον θεατή να εξετάσει τη συνείδησή του, να εξεγερθεί, να βρει το μονοπάτι που είναι σωστό να ακολουθήσει. Ως σημαντικότερο έργο του θεωρείται, στην Ιταλία και στο εξωτερικό, το «Διαφθορά στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (Corruzione al Palazzo di giustizia)». Ανέβηκε για πρώτη φορά στη Ρώμη το 1949 και κέρδισε αμέσως δύο (2) θεατρικά ιταλικά βραβεία. Το 1975 έγινε ταινία (στην Ελλάδα κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Διαφθορά στο μέγαρο της δικαιοσύνης»), με πρωταγωνιστές τον Φράνκο Νέρο και τον Φερνάντο Ρέι. Ο Μπέττι πέθανε από καρκίνο του οισοφάγου στα 61 του, σε κλινική της Ρώμης.
Στην Ελλάδα έγινε γνωστός μετά τον θάνατό του. Το έργο «Έγκλημα στο Κατσικονήσι», σε μετάφραση Θεμιστοκλή Αθανασιάδη – Νόβα, ανέβηκε το 1959 στο Εθνικό από τον Αλέξη Μινωτή και την Κατίνα Παξινού και παίχτηκε, με διαφορετική διανομή, στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ. Το έργο «Τα όνειρά μας» παίχτηκε, το 1969, στο ραδιόφωνο. Το έργο του «Μια όμορφη Κυριακή του Σεπτέμβρη», σε μετάφραση Αλέκας Κατσέλη, ηχογραφήθηκε για το ραδιόφωνο από την Μαίρη Αρώνη και παίχτηκε αργότερα (με άλλη διανομή) στην κρατική τηλεόραση. Στην κρατική τηλεόραση παίχτηκε, το 1985, και το έργο «Η ανταπόκριση», με πρωταγωνιστές τον Νίκο Κούρκουλο και τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο.
Βιβλιογραφία:
Ποίηση: “Il re pensieroso” (1922) – “Canzonette, La morte” (1932) – “Uomo e donna” (1937)
Πεζογραφία: “Caino” (1928, συλλογή διηγημάτων) – “Le case” (1933, συλλογή διηγημάτων) – “La pietra alta” (1948, μυθιστόρημα)
Θέατρο: “La Padrona” (1926) – “La Casa sull’acqua” (1927) – “’isola meravigliosa” (1930) – “Un albergo sul porto” (1933) – “Il cacciatore di anitre” (1934) – “Una bella domenica di settembre” (1935) – “Frana allo scalo nord” (1936) – “I nostri sogni” (1936) – “Il paese delle vacanze” (1937) – “Favola di Natale” (1940) – “Il vento notturno” (1941) – “Ispezione” (1942) – “Notte in casa del ricco” (1942) – “Marito e moglie” (1943) – “Il diluvio” (1943) – “Corruzione al Palazzo di giustizia” (1944) – “Lotta fino all’alba” (1945) – “Delitto all’isola delle capre” (1946, Έγκλημα στο Κατσικονήσι) – “Irene innocente” (1946) – “Spiritismo nell’antica casa” (1946) – “La regina e gli insorti” (1949) – “Il giocatore” (1950) – “Acque turbate” (1951) – “L’ aiuola bruciata” (1952) – “La fuggitiva” (1953) (Βικιπαίδεια, απόσπασμα)
