Μετάφραση: Αλέξης Σολωμός
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Αλεξάνδρα Βουτζουράκη
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Λυκούργος Μπάδρας, Γιάννης Γκιώνης
Σκηνογράφος: Αλέξανδρος Κλωτσοτήρας
Ενδυματολογική Επιμέλεια: Χαρά Κονταξάκη
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Φωτογραφία: Κατερίνα Δρούκα
Σχεδιασμός αφίσας, γραφιστικά: “Goran Gagic”
Promo trailer: Σπύρος Περδίου
Social Media: Γιέλενα Γκάγκιτς
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Άντζυ Νομικού (angienomikou@gmail.com)
Οργάνωση Παραγωγής: Σαπφώ Κωνσταντάρα, Ευαγγελία Καλογιάννη
Εταιρεία Παραγωγής: «ΦΩΤΟΝΙΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ AMKE» (info@fotonio.org)
Ερμηνείες, με αλφαβητική σειρά: Κατερίνα Γεωργιάδου, Λάμπρος Καλογιάννης, Αλεξάνδρα Καρώνη, Αλέξανδρος Κλωτσοτήρας, Αλκμήνη Πασταλατζή, Κώστας Σπανός
Από το Δελτίο Τύπου: “Η «Ελληνική Εταιρεία Παραγωγής Θεάτρου Φωτόνιο Τέχνης και Πολιτισμού» παρουσιάζει την παράσταση «Η πρόβα» του Ζαν Ανούιγ, σε μετάφραση Αλέξη Σολομού και διασκευή – σκηνοθεσία Αλεξάνδρας Βουτζουράκη, κάθε Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 19:30 στο θέατρο «NOŪS».
Στη μεσοπολεμική Γαλλία, σε έναν πύργο κάπου στην εξοχή, ένας Κόμης, αντιπροσωπευτικό απομεινάρι μιας κοινωνικής τάξης σε παρακμή, σκηνοθετεί, για να διασκεδάσει την πλήξη, τόσο τη δική του όσο και των καλεσμένων του, ένα έργο του συμπατριώτη του, σπουδαίου δημοσιογράφου, μυθιστοριογράφου, αλλά πρωτίστως θεατρικού συγγραφέα της εποχής του Διαφωτισμού, Μαριβώ (Pierre Carlet de Chamblain de Marivaux, 1688 – 1763). Ηθοποιοί- μαριονέτες, απόλυτα υποταγμένοι στα καπρίτσια του, είναι η γυναίκα του, ο εραστής της, η ερωμένη του ο καλύτερος φίλος του και μια νεαρή γκουβερνάντα, προερχόμενη από τον χώρο των υπηρετών, την αριστερή πτέρυγα. Η γκουβερνάντα αυτή είναι το αγκάθι που τσιμπάει και ματώνει τους ήρωες, θυμίζοντάς τους πως κάποτε ήταν άνθρωποι με δικά τους αισθήματα και σκέψεις. Ένα αγκάθι που πρέπει να αφαιρεθεί βίαια όπως βίαια εισέβαλε στη ζωή και το δέρμα τους…
Ένα έξυπνο, αιχμηρό, κομψό αριστούργημα του Ζαν Ανούιγ που δένει ανάλαφρα και ουσιαστικά τη συγκίνηση με το γέλιο για να μας θυμίσει πως ίσως είμαστε μαριονέτες, παγιδευμένες σε ρόλους που μας δόθηκαν, αναγκασμένοι να επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά τις ίδιες κινήσεις, για να διασκεδάζει κάποιος ορατός ή αόρατος για εμάς Κόμης- Σκηνοθέτης. Έχουμε, όμως, τη δύναμη και τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να ανοίξουμε την πόρτα και να φύγουμε… έχουμε το θάρρος;”
Με μιαν απλή ματιά: Ένας κόμης έχει ξετρελαθεί από τη γοητευτική και τσαχπίνα νεαρή υπηρέτριά του και κάνει τα πάντα για να την κατακτήσει, με την έγκριση της συζύγου του (που κι αυτή έχει τον εραστή της), αλλά κρυφά από την επίσημη ερωμένη του. Οι δύο αυτές κυρίες συνωμοτούν και οδηγούν την κοπέλα στην αγκαλιά ενός μέθυσου φίλου τους, στον οποίον η μικρή δεν θα ενδώσει, κάτι που θα κάνει με τον Κόμη. Μετά από την ερωτική συνεύρεση αφεντικού και υπηρέτριας, ποια θα είναι η τροπή των γεγονότων; Η συμπεριφορά των ηρώων, μιας τάξης παλαιών αριστοκρατών, ξενίζει τον απλό θεατή, αλλά, ας μην ξεχνάμε πως τα ήθη διαφέρουν από γενιά σε γενιά και από κοινωνική τάξη σε κοινωνική τάξη. Ο χαρακτήρας της υπηρέτριας αντιπροσωπεύει τους θεατές και οι υπόλοιποι ρόλοι την πλευρά των «ανήθικων» αφεντικών.
Ωραία παράσταση, αποτέλεσμα ταλαντούχων συντελεστών και σπουδαίων ερμηνειών. Κατ’ αρχάς, αυτό τούτο το κείμενο του Ανούιγ. Kρίνω πως συνθέτει το ιδιότυπο αυτό boulevard1 με ξεχωριστή μαεστρία και ιδιαίτερους χαρακτήρες. Μεστή η μετάφραση του Αλέξη Σολωμού κι εμπνευσμένη διασκευή και σκηνοθεσία από την Αλεξάνδρα Βουτζουράκη (Βοηθοί Σκηνοθέτη οι Λυκούργος Μπάδρας και Γιάννης Γκιώνης). Πολύ ευφάνταστο το σκηνικό του Αλέξανδρου Κλωτσοτήρα και όμορφη ενδυματολογική επιμέλεια από τη Χαρά Κονταξάκη. Υποβλητικοί οι φωτισμοί του Γιώργου Αγιαννίτη.
Τα όσα κρύβονται πίσω από την φαινομενικά ήσυχη ζωή στην εξοχή και οι χαρακτήρες των ηρώων, τα κρυφά πάθη και οι ίντριγκες όσων τις εξυφαίνουν, αποκαλύπτονται με τον καλύτερο τρόπο, χάρη και στις σπουδαίες ερμηνείες των ηθοποιών, που απογειώνουν το ερωτικό γαϊτανάκι που λαμβάνει χώρα συγχρόνως με τις πρόβες. Έξοχοι η Κατερίνα Γεωργιάδου στο ρόλο της Κόμισσας και ο Λάμπρος Καλογιάννης ως Κόμης. Με εξαιρετικές ερμηνείες και η Αλεξάνδρα Καρώνη (υπηρέτρια), ο Αλέξανδρος Κλωτσοτήρας (μέθυσος φίλος), η Αλκμήνη Πασταλατζή (ερωμένη του Κόμη) και ο Κώστας Σπανός (νεαρός εραστής της κόμισσας). Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές, τους οποίους οι θεατές αντάμειψαν με παρατεταμένα χειροκροτήματα.
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 19:30
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό : 14€. Μειωμένο (ΑΜΕΑ, Ανεργίας, Φοιτητικό): 9€. Ατέλεια : 6€
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.ticketmaster.gr/showEventInformation.html?idEvent=2006472&fbclid=I
«Θέατρο Noūs- Creative Space»,
Τροίας 34 και Πατησίων, Αθήνα
Τηλέφωνο: 210 8237333
Email: info@theatrenous-creativespace.com
Ιστότοπος: https://goo.gl/maps/H5s9ZbcQwUnv15aT9
- Ελαφρά κωμωδία με έξυπνο διάλογο, ερωτικές ίντριγκες και χαρακτήρες, κυρίως, από τον κόσμο της αστικής τάξης, (βουλεβάρτο).
Νίκος Μπατσικανής, ποιητής, συγγραφέας, κριτικός Θεάτρου,
μέλος τής Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών
Ζαν Ανούιγ (γαλλικά: Jean Anouilh): Γάλλος θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου 1910 στο Μπορντώ (γαλλικά: Bordeaux / Bordèu) της Γαλλίας και πέθανε στις 3 Οκτωβρίου 1987 στη Λωζάννη (γαλλικά και γερμανικά: Lausanne) της Ελβετίας.
Ο Ζαν Ανούιγ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως συγγραφέας στην κινηματογραφική βιομηχανία. Το 1932 γράφει το πρώτο του θεατρικό έργο, την Ερμίνα. Το 1937 γνωρίζει την πρώτη του μεγάλη επιτυχία με το έργο «Επιβάτης χωρίς αποσκευές». Το γνωστότερο έργο του, η «Αντιγόνη» γράφτηκε το 1942 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1944: με 500 τότε παραστάσεις, αποτέλεσε θρίαμβο. Τα έργα του παρουσιάζουν πολλές ανομοιομορφίες μεταξύ τους. Κάποια ανήκουν στο κλασικό είδος της φάρσας, κάποια είναι προσαρμογές μύθων της ελληνικής μυθολογίας, ενώ κάποια εξερευνούν τη ζωή και τον έρωτα.
Ο τάφος του Anouilh, της μεγαλύτερης κόρης του Catherine (1934 – 1989) και της τελευταίας του συντρόφου, Ursula Wetzel (1938 – 2010), στο νεκροταφείο Pully κοντά στη Λωζάννη (γαλλικά και γερμανικά: Lausanne).
Εργογραφία: L’Hermine (Η ερμίνα, 1932) – Mandarine, 1933 – Y avait un prisonnier (Ήταν ένας φυλακισμένος, 1935) – Le voyageur sans bagage (Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές, 1937) – La sauvage (Το αγρίμι, 1938, ελληνική μετάφραση: Γιώργος Τσιμπίδαρος – Φτέρης, εκδόσεις «ΓΚΟΝΗ») – Le bal des voleurs (Ο χορός των κλεφτών, 1938) – Léocadia (Λεοκάντια, 1940, ελληνική μετάφραση: Αλέξης Σολομός, εκδόσεις «Θέατρο, 1959») – Eurydice (Ευρυδίκη, 1941, ελληνική μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης, εκδόσεις «ΔΩΔΩΝΗ») – Le rendez-vous de Senlis (Το ραντεβού του Σανλί, 1941) – Antigone (Αντιγόνη, 1944, ελληνική μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης, εκδόσεις «ΓΚΟΝΗ») – Médée (Μήδεια, 1946) – Roméo et Juliette, 1946 – L’invitation au château (Πρόσκληση στον πύργο, 1947, ελληνική μετάφραση: Δημήτρης Χορν, εκδόσεις «ΓΚΟΝΗ») – Monsieur Vincent, ταινία του 1947 – Ardèle ou la Marguerite, 1948 – La répétition ou l’amour puni, 1950 – Colombe (Κολόμπ, 1951) – La valse des toréadors (Το βαλς των ταυρομάχων, 1952) – L’alouette (Ο κορυδαλλός, 1952, ελληνική μετάφραση Δημήτρης Μυράτ, εκδόσεις «ΔΙΦΡΟΣ») – Ornifle ou le courant d’air – Pauvre Bitos ou le dîner de têtes – Becket ou l’honneur de Dieu (Μπέκετ, ή Η τιμή του Θεού, 1959, ελληνική μετάφραση: Δέσπω Διαμαντίδου, εκδόσεις «ΔΩΔΩΝΗ») – L’hurluberlu ou le réactionnaire amoureux, 1959 – La petite Molière, 1959 – La Grotte, 1961 – La foire d’ empoigne (Το πανηγύρι της αρπαγής, 1962) – Le boulanger, la boulangère et le petit mitron, 1968 – Cher Antoine ou l’Amour rate, 1969 – Ne réveillez pas Madame (Μην ξυπνάτε την κυρία, 1970) – Les Poissons rouges ou Mon père ce héros, 1970 – Le Directeur de l’Opéra, 1972 – Tu étais si gentil quand tu étais petit, 1972 – Le scenario, 1976 – Chers zoizeaux, 1976 – La Culotte, 1978 – Le Nombril, 1981. (Βικιπαίδεια)
