του Κυριάκου Π. Λουκάκου
Ρωσοουγγρικός μουσικός άξονας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Ρωσοουγγρικό πρόγραμμα προσέφερε η Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα τής Ουγγαρίας στην αίθουσα «Χρήστος Δ. Λαμπράκης» (Φίλων τής Μουσικής) του ΜΜΑ την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο τής Ευρωπαϊκής περιοδείας της για τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της. Μια κεντροευρωπαϊκής κοπής ορχήστρα σε σύμπραξη με Ρώσους αρχιμουσικό και πιανίστα, που διαπρέπουν πλέον εκτός τής διεθνώς απομονωμένης πατρίδας τους. Τα βιογραφικά στο συνοδευτικό φυλλάδιο, πέραν της κοινής μοσχοβίτικης γέννησής τους, αρκούνται σε αναφορές σπουδών, διαγωνισμών και εμφανίσεων, λες και δεν αφορούν σε ανθρώπους με καταγωγή, ιδέες, στρατεύσεις, αντιθέσεις και τα κόστη τους, απομειώνοντας έτσι την προσωπικότητα των βιογραφούμενων. Απαιτείται αίφνης σχολαστικότητα ανάγνωσης τού βιογραφικού τής αρχιμουσικού Alevtina Ioffe, με έμφαση στη χρήση τού αορίστου χρόνου και στην αναφορά καταληκτικής χρονολογίας (2021-2022), προκειμένου να εικάσουμε (ορθώς; -ούτε η διαδικτυακή περιήγηση μάς βοήθησε) ότι η θητεία της, ως η πρώτη γυναίκα στη Ρωσία που ανέλαβε την ηγετική θέση τής μουσικής διεύθυνσης θεάτρου (του Μιχαηλόβσκι τής Αγίας Πετρούπολης), έληξε σύντομα (πιθανόν) λόγω τού Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου.
Αλλά και για τον γεννημένο μόλις το 2001 Alexander Dmitrievitch Malofeev απαιτήθηκε η αναδρομή στον Καναδικό τύπο τού μοιραίου 2022, προκειμένου, επ’ ευκαιρία ακύρωσης τής εμφανίσεώς του με την Συμφωνική τού Μόντρεαλ, να ενημερωθούμε για τις 2 επίκαιρες (2 και 7 Μαρτίου) αναρτήσεις του στο Facebook, όπου ευθαρσώς είχε τοποθετηθεί κατά τού πολέμου. Δήλωνε τότε την ενόχλησή του «για το μίσος που κυριαρχεί στη Ρωσία και στον κόσμον όλο», προειδοποιώντας ότι «η αλήθεια είναι ότι κάθε Ρώσος θα αισθάνεται ενοχή για δεκαετίες εξαιτίας της τρομερής και αιματηρής απόφασης που κανένας μας ούτε να επηρεάσει ούτε να προβλέψει μπορούσε». Ταυτόχρονα «αισθανόταν πολύ άβολα» για το πιεστικό αίτημα συνεχών αντιπολεμικών τοποθετήσεων από φόβο για την οικογένειά του στη Ρωσία. «Καταλαβαίνω ότι μόνη μου διέξοδος είναι να προσεύχομαι και να κλαίω» με την συναίσθηση ότι «τα προβλήματά μου είναι ασήμαντα σε σύγκριση με εκείνα των ανθρώπων στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των συγγενών μου που ζουν εκεί» δήλωνε τότε, καταλήγοντας ότι «το σημαντικότερο είναι να σταματήσει η αιματοχυσία».
Η αθηναϊκή συναυλία εγκαινιάσθηκε με επιλογή από τις σουίτες αρ. 1 και 2 τού μπαλέτου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» τού Sergei Prokofieff σε μιαν ανάγνωση που ανέδειξε, όπως και η καταληκτική τής εκδήλωσης σουίτα από το μπαλέτο «Ο θαυμαστός μανδαρίνος» τού Béla Bartók, τις ποιότητες τής Ορχήστρας, τη λάμψη των εγχόρδων, τη μουσικότητα των ξύλινων, την ακρίβεια των κρουστών, τη στιλπνή οικονομία των χάλκινων και την αρμονική σύμπραξη όλων υπό μια μπαγκέτα που χειρίσθηκε τη συμφωνική γραφή με ρυθμική πειθαρχία απόντων χορευτών. Μετά από έναν ατρόμητο «Totentanz» του Fr. Liszt, ο ξανθός άγγελος τού πιάνου πήρε το χρόνο του για το andante spianato τού Fr. Chopin, που απέδωσε με δαντελένιο δακτυλισμό και διακριτική χρήση τού πεντάλ, προτού εφορμήσει στην πατριωτική Grande Polonaise με σαλονίσια εσωτερικότητα και εξομολογητική ευγένεια…
του Κυριάκου Π. Λουκάκου
Ρωσοουγγρικός μουσικός άξονας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Ρωσοουγγρικό πρόγραμμα προσέφερε η Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα τής Ουγγαρίας στην αίθουσα «Χρήστος Δ. Λαμπράκης» (Φίλων τής Μουσικής) του ΜΜΑ την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο τής Ευρωπαϊκής περιοδείας της για τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της. Μια κεντροευρωπαϊκής κοπής ορχήστρα σε σύμπραξη με Ρώσους αρχιμουσικό και πιανίστα, που διαπρέπουν πλέον εκτός τής διεθνώς απομονωμένης πατρίδας τους. Τα βιογραφικά στο συνοδευτικό φυλλάδιο, πέραν της κοινής μοσχοβίτικης γέννησής τους, αρκούνται σε αναφορές σπουδών, διαγωνισμών και εμφανίσεων, λες και δεν αφορούν σε ανθρώπους με καταγωγή, ιδέες, στρατεύσεις, αντιθέσεις και τα κόστη τους, απομειώνοντας έτσι την προσωπικότητα των βιογραφούμενων. Απαιτείται αίφνης σχολαστικότητα ανάγνωσης τού βιογραφικού τής αρχιμουσικού Alevtina Ioffe, με έμφαση στη χρήση τού αορίστου χρόνου και στην αναφορά καταληκτικής χρονολογίας (2021-2022), προκειμένου να εικάσουμε (ορθώς; -ούτε η διαδικτυακή περιήγηση μάς βοήθησε) ότι η θητεία της, ως η πρώτη γυναίκα στη Ρωσία που ανέλαβε την ηγετική θέση τής μουσικής διεύθυνσης θεάτρου (του Μιχαηλόβσκι τής Αγίας Πετρούπολης), έληξε σύντομα (πιθανόν) λόγω τού Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου.
Αλλά και για τον γεννημένο μόλις το 2001 Alexander Dmitrievitch Malofeev απαιτήθηκε η αναδρομή στον Καναδικό τύπο τού μοιραίου 2022, προκειμένου, επ’ ευκαιρία ακύρωσης τής εμφανίσεώς του με την Συμφωνική τού Μόντρεαλ, να ενημερωθούμε για τις 2 επίκαιρες (2 και 7 Μαρτίου) αναρτήσεις του στο Facebook, όπου ευθαρσώς είχε τοποθετηθεί κατά τού πολέμου. Δήλωνε τότε την ενόχλησή του «για το μίσος που κυριαρχεί στη Ρωσία και στον κόσμον όλο», προειδοποιώντας ότι «η αλήθεια είναι ότι κάθε Ρώσος θα αισθάνεται ενοχή για δεκαετίες εξαιτίας της τρομερής και αιματηρής απόφασης που κανένας μας ούτε να επηρεάσει ούτε να προβλέψει μπορούσε». Ταυτόχρονα «αισθανόταν πολύ άβολα» για το πιεστικό αίτημα συνεχών αντιπολεμικών τοποθετήσεων από φόβο για την οικογένειά του στη Ρωσία. «Καταλαβαίνω ότι μόνη μου διέξοδος είναι να προσεύχομαι και να κλαίω» με την συναίσθηση ότι «τα προβλήματά μου είναι ασήμαντα σε σύγκριση με εκείνα των ανθρώπων στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των συγγενών μου που ζουν εκεί» δήλωνε τότε, καταλήγοντας ότι «το σημαντικότερο είναι να σταματήσει η αιματοχυσία».
Η αθηναϊκή συναυλία εγκαινιάσθηκε με επιλογή από τις σουίτες αρ. 1 και 2 τού μπαλέτου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» τού Sergei Prokofieff σε μιαν ανάγνωση που ανέδειξε, όπως και η καταληκτική τής εκδήλωσης σουίτα από το μπαλέτο «Ο θαυμαστός μανδαρίνος» τού Béla Bartók, τις ποιότητες τής Ορχήστρας, τη λάμψη των εγχόρδων, τη μουσικότητα των ξύλινων, την ακρίβεια των κρουστών, τη στιλπνή οικονομία των χάλκινων και την αρμονική σύμπραξη όλων υπό μια μπαγκέτα που χειρίσθηκε τη συμφωνική γραφή με ρυθμική πειθαρχία απόντων χορευτών. Μετά από έναν ατρόμητο «Totentanz» του Fr. Liszt, ο ξανθός άγγελος τού πιάνου πήρε το χρόνο του για το andante spianato τού Fr. Chopin, που απέδωσε με δαντελένιο δακτυλισμό και διακριτική χρήση τού πεντάλ, προτού εφορμήσει στην πατριωτική Grande Polonaise με σαλονίσια εσωτερικότητα και εξομολογητική ευγένεια…
του Κυριάκου Π. Λουκάκου
Ρωσοουγγρικός μουσικός άξονας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Ρωσοουγγρικό πρόγραμμα προσέφερε η Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα τής Ουγγαρίας στην αίθουσα «Χρήστος Δ. Λαμπράκης» (Φίλων τής Μουσικής) του ΜΜΑ την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο τής Ευρωπαϊκής περιοδείας της για τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της. Μια κεντροευρωπαϊκής κοπής ορχήστρα σε σύμπραξη με Ρώσους αρχιμουσικό και πιανίστα, που διαπρέπουν πλέον εκτός τής διεθνώς απομονωμένης πατρίδας τους. Τα βιογραφικά στο συνοδευτικό φυλλάδιο, πέραν της κοινής μοσχοβίτικης γέννησής τους, αρκούνται σε αναφορές σπουδών, διαγωνισμών και εμφανίσεων, λες και δεν αφορούν σε ανθρώπους με καταγωγή, ιδέες, στρατεύσεις, αντιθέσεις και τα κόστη τους, απομειώνοντας έτσι την προσωπικότητα των βιογραφούμενων. Απαιτείται αίφνης σχολαστικότητα ανάγνωσης τού βιογραφικού τής αρχιμουσικού Alevtina Ioffe, με έμφαση στη χρήση τού αορίστου χρόνου και στην αναφορά καταληκτικής χρονολογίας (2021-2022), προκειμένου να εικάσουμε (ορθώς; -ούτε η διαδικτυακή περιήγηση μάς βοήθησε) ότι η θητεία της, ως η πρώτη γυναίκα στη Ρωσία που ανέλαβε την ηγετική θέση τής μουσικής διεύθυνσης θεάτρου (του Μιχαηλόβσκι τής Αγίας Πετρούπολης), έληξε σύντομα (πιθανόν) λόγω τού Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου.
Αλλά και για τον γεννημένο μόλις το 2001 Alexander Dmitrievitch Malofeev απαιτήθηκε η αναδρομή στον Καναδικό τύπο τού μοιραίου 2022, προκειμένου, επ’ ευκαιρία ακύρωσης τής εμφανίσεώς του με την Συμφωνική τού Μόντρεαλ, να ενημερωθούμε για τις 2 επίκαιρες (2 και 7 Μαρτίου) αναρτήσεις του στο Facebook, όπου ευθαρσώς είχε τοποθετηθεί κατά τού πολέμου. Δήλωνε τότε την ενόχλησή του «για το μίσος που κυριαρχεί στη Ρωσία και στον κόσμον όλο», προειδοποιώντας ότι «η αλήθεια είναι ότι κάθε Ρώσος θα αισθάνεται ενοχή για δεκαετίες εξαιτίας της τρομερής και αιματηρής απόφασης που κανένας μας ούτε να επηρεάσει ούτε να προβλέψει μπορούσε». Ταυτόχρονα «αισθανόταν πολύ άβολα» για το πιεστικό αίτημα συνεχών αντιπολεμικών τοποθετήσεων από φόβο για την οικογένειά του στη Ρωσία. «Καταλαβαίνω ότι μόνη μου διέξοδος είναι να προσεύχομαι και να κλαίω» με την συναίσθηση ότι «τα προβλήματά μου είναι ασήμαντα σε σύγκριση με εκείνα των ανθρώπων στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των συγγενών μου που ζουν εκεί» δήλωνε τότε, καταλήγοντας ότι «το σημαντικότερο είναι να σταματήσει η αιματοχυσία».
Η αθηναϊκή συναυλία εγκαινιάσθηκε με επιλογή από τις σουίτες αρ. 1 και 2 τού μπαλέτου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» τού Sergei Prokofieff σε μιαν ανάγνωση που ανέδειξε, όπως και η καταληκτική τής εκδήλωσης σουίτα από το μπαλέτο «Ο θαυμαστός μανδαρίνος» τού Béla Bartók, τις ποιότητες τής Ορχήστρας, τη λάμψη των εγχόρδων, τη μουσικότητα των ξύλινων, την ακρίβεια των κρουστών, τη στιλπνή οικονομία των χάλκινων και την αρμονική σύμπραξη όλων υπό μια μπαγκέτα που χειρίσθηκε τη συμφωνική γραφή με ρυθμική πειθαρχία απόντων χορευτών. Μετά από έναν ατρόμητο «Totentanz» του Fr. Liszt, ο ξανθός άγγελος τού πιάνου πήρε το χρόνο του για το andante spianato τού Fr. Chopin, που απέδωσε με δαντελένιο δακτυλισμό και διακριτική χρήση τού πεντάλ, προτού εφορμήσει στην πατριωτική Grande Polonaise με σαλονίσια εσωτερικότητα και εξομολογητική ευγένεια…
